صفت بشیر و نذیرقرآن کریم برای تنظیم جذب و دفع، و تعدیل شهوت و غضب، و تصحیح ارادت و كراهت، و تسویه محبّت و عداوت و تولّی و تبرّی انسان‌ها بشیر و نذیر است؛ زیرا انسان به بعضی از چیزها گرایش دارد و از بعضی دیگر گریزان و منزجر است و نقش قرآن در این میان، تعدیل ارادت و كراهت انسان است. ۱ - صفت بشیر و نذیر رسول اکرمخداوند در سوره سبا فرمود: «پیامبر بشیر و نذیر است.» بشیر و نذیر بودن در کنار راهنمایی کردن است او راه و نتیجه پیمودن آن را نشان داده، عواقب تلخ انحراف از راه را نیز بیان می‌کند از این رو بشیر و نذیر است. در سوره احزاب نیز پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را با این اوصاف معرفی می‌کند: «یا ایها النبی انا ارسلناک شاهدا و مبشرا• و نذیرا و داعیا الی الله باذنه و سراجا منیرا؛ ای پیامبر ما تو را [به سمت] گواه و بشارت‌گر و هشدار دهنده فرستادیم. و دعوت کننده به‌سوی خدا به فرمان او و چراغی تابناک.»این آیه، رسالت عامه پیامبر را بیان می‌دارد، یعنی تو را برای جهانیان فرستادیم تو چون آفتاب روشنی بخشی. آفتاب برای همه مردم است اما بهره خاص را بینایان می‌برند، پیامبر راهنمای همه مردم است، اما صاحب‌نظران، محققان و انسان‌های وارسته از وی بهره می‌برند نه تبهکاران. اهل مطالعه، نویسندگان، کسانی که کاری مثبت انجام داده، قدم‌های خیر و سودمند برمی‌دارند به طور صحیح از آفتاب بهره می‌گیرند نه کسانی که بیراهه رفته یا به گناه تن در می‌دهند. ۲ - خاموش نشدن نور خدافرمود: تو هرگز خاموش نمی‌شوی، و اگر بخواهند نور تو را خاموش کنند خداوند مانع می‌شود: «یریدون ان یطفؤا نورالله بافواههم ویابی الله الا انیتم نوره؛ می‌خواهند نور خدا را با سخنان خویش خاموش کنند ولی خداوند نمی‌گذارد تا نور خود را کامل کند هر چند کافران را خوش نیاید.» یا «والله متم نوره؛ می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند.» این سراج منیر، پیوسته روشن و روشنگر جهانیان است. عصاره رسالت و شخصیت حقوقی رسول خدا به صورت قرآن کریم متجلی است و این، چراغی است که خدای سبحان برافروخته و هرگز خاموشی ندارد چون: «ما یفتح الله للناس من رحمة فلا ممسک لها و ما یمسک فلا مرسل له من بعده؛ هر رحمتی را که خدا برای مردم گشاید بازدارنده ای برای آن نیست و آنچه را که باز دارد پس از [باز گرفتن] گشاینده‌ای ندارد.» انسان چگونه می‌تواند چراغ الهی را خاموش کند؟ از هر وسیله‌ای که بخواهد کمک بگیرد، آن وسیله سپاه و ستاد خداست: «لله جنود السموات و الارض؛ سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آن خداست.» خود آن ابزار، قبل از اینکه در اختیار انسان باشد در اختیار خداست و خود انسان قبل از اینکه مسلط بر خود باشد، زیر سلطه قهر و قدرت باری تعالی است؛ اعضا و جوارح هر انسانی هم سپاه مسلح خدایند، بنابراین فرض ندارد کسی بتواند نور خدا را خاموش کند. با دمیدن دهان، نمی‌توان آفتاب را خاموش کرد آن‌چنان که می‌توان شمع را خاموش کرد! جز اینکه انسان خود را به رنج افکند راه به جایی نمی‌برد، زیرا بین شمس و شمع فرق نگذاشت.خدا می‌فرماید: «این سراج منیر را نه تنها برای مؤمنان که برای همه مردم فرستادم.» گرچه در آیه بعد می‌فرماید: «وبشر المؤمنین بان لهم من الله فضلا کبیرا؛ مؤمنان را مژده ده که برای آنان از جانب خدا بخشایشی فراوان خواهد بود.» تو مبشر جهانیان هستی اما تنها مؤمنان از تو استفاده کرده آنان را به رحمت خاصه نوید می‌دهی وگرنه توده انسان‌ها از خلق و سبک زیست مردمی تو بهره می‌برند، هرچند به راه نیایند، حداقل از تیرگی آنها کاسته می‌شود. [۸]
جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی، ج۸، ص۶۳.
۳ - پانویس
۴ - منبعسایت طهور، برگرفته از مقاله «صفت بشیر و نذیر برای رسول اکرم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۶/۲۶. رده‌های این صفحه : صفات پیامبران
|